Rozdział 2

~~Alison~~

Nastał poranek. Obudziłam się obok mojego ukochanego chłopaka. Spojrzałam prosto w jego cudowne, czekoladowe oczy i całkowicie w nich zatonęłam. Jako, ze chłopak jeszcze spał postanowiłam udać się do łazienki i ogarnąć się.  Wlałam do wanny maksymalnie dużą ilość wody, po czym weszłam do niej i namydlając całe swe ciało, umyłam moje długie, kasztanowe włosy. Po kilkudziesięciu minutach wyszłam odświeżona z pomieszczenia. Miałam na sobie założoną ciemno fioletową sukienkę, czarną katanę i tego samego koloru botki, a na szyi zapięty miałam cudowny wisiorek, który otrzymałam od Scotta. Kiedy tylko powróciłam do pokoju mężczyzna miał już na sobie ubrania i był w stanie gotowości do opuszczenia budynku. Podeszłam do niego i pocałowałam go centralnie w usta.

-Ta noc była wyjątkowa.- wymruczała mu prosto do ucha

-Wiem, kochanie, ale muszę już zmykać do pracy, szef dzwonił, ze w szpitalu jest istny Sajgon.- powiedział mężczyzna, popijając kawę

-Idź, bo jeszcze pacjenci pomrą bez Ciebie.- uśmiechnęłam się szeroko, chociaż w duchu było mi niezmiernie przykro, że mnie zostawia

Po chwili do pokoju wpadła zdyszana Faye, która widocznie nieźle zabalowała uprzedniej nocy.

-Scott ty tu jesteś ?- spytała widocznie nie trzeźwa, wkładając palec do buzi

-Spokojnie to tylko urojenia, idź dalej spać.- powiedział ironicznie Scott

-Koszmary, istne koszmary.- Faye przewróciła oczami po czym poszła do swej sypialni

-Pójdę cię odprowadzić.- powiedziałam z uśmiechem

Razem ze Scottem pojechaliśmy windą na sam dół, gdzie mężczyzna ruszył do swojego samochodu. Spojrzałam na niego tęsknym wzrokiem, po czym podbiegłam ile sił w nogach do jego osoby i wpiłam się namiętnie w jego usta.

-Kocham cię Scott.- wyznałam chłopakowi

-Och Alison, ja ciebie mocniej, będę ciągle o Tobie myślał, jestem z Tobą zawsze i wszędzie.- wyznał mi chłopak, dotykając mojej klatki piersiowej, po czym pocałował mnie czule w czoło i odjechał zostawiając mnie całkiem samotną na parkingu

Po chwili jednak poczułam czyjeś dłonie na moich oczach. Odwróciłam się uśmiechnięta, spoglądając centralnie na cudowne oczy Lee.

-Lee !- krzyknęłam uśmiechnięta

-Nie pożegnaliśmy się wczoraj.- powiedział strapiony

-Ja, przepraszam po prostu Scott przyjechał tak nagle i chciałam się z nim przywitać i jakoś tak wyszło ja..- nie zdążyłam skończyć, gdyż mężczyzna mi przerwał

-Nie przejmuj się, ale w ramach rekompensaty mej wczorajszej samotności musisz mi obiecać, ze pójdziesz ze mną do domu i zjesz śniadanie, które przyrządzę. – powiedział chłopak takim głosem, ze już teraz wiedziałam, ze mu nie będę umiała się sprzeciwić

-Nie ma innej opcji !- powiedziałam wesoło, podążając za mężczyzną do jego apartamentu

Kiedy tylko Lee otworzył przede mną drzwi ujrzałam piękne wnętrze, całkowicie nowocześnie urządzone, wszystko wyglądało naprawdę bardzo zjawiskowo.

-Chcesz kawy ?- spytał mnie chłopak

-Jasne.- chłopak uśmiechnął się po czym po chwili postawił przede mną kubek z gorącym napojem oraz talerz pełen kanapek- Specjał kuchni, kanapeczki mojego wyrobu.- mężczyzna ukłonił się

-Wyglądają smakowicie.- powiedziałam szczerze, pałaszując jedną z nich.- A ty nie chcesz ?- spytałam zdziwiona

-Nie, dzięki.- chłopak wzruszył ramionami

-No weź, nie bądź taki.- wstałam i spróbowałam wepchnąć mężczyźnie jedną z nich do buzi, to jednak ciągle nie wychodziło i nagle całkowicie straciłam równowagę, przez co Lee spadł na ziemię a ja na niego. Nasze nosy zetknęły się, a usta dzieliły centymetry. Tą dziwną atmosferę zburzyło odchrząknięcie nieznajomego bruneta, wkraczającego do kuchni.

-Nie przeszkadzajcie sobie, ja przyszedłem po kawę.- Damon zmierzył nas wzrokiem, po czym wlał sobie do kubka gorący napój do którego dolał również whisky- typowy facet.

-Jestem Alison.- odparłam, kiedy tylko wstałam z ziemi

-Damon Salvatore.- mężczyzna popił łyk napoju, wyraźnie pobudzając się- Lee dużo mi o tobie opowiadał.- Kiedy tylko Lee to usłyszał uderzył przyjaciela w brzuch- Ma krzepę, nie powiem.- dodał sarkastycznie oddając mu tym samym lecz o wiele mocniej- Wydaje mi się, ze gdzieś cię już widziałem.- powiedział nagle, siadając naprzeciwko mnie przy stole

-Winda.- powiedziałam krótko, rumieniąc się

-Ach, to byłaś ty !- nieznajomy klasną w ręce i zaśmiał się- Twój chłopak wie, ze lecisz na nieznajomych ?- spytał po chwili

-Mój chłopak mi ufa i wie, że mam problemy z utrzymaniem równowagi.- powiedziałam ironicznie się uśmiechając

-Właściwie czemu z nim nie mieszkasz ?- Damon zadawał kolejne pytania

-Moja współlokatorka jego nienawidzi i szczerze wolałaby gdybyśmy ze sobą zerwali.- powiedziałam, wzruszając ramionami

-Niezły musi mieć charakterek.- powiedział brunet

-Co powiesz na spacer po okolicy ?- zaproponował mi Lee czując iż atmosfera jest napięta

- To na pewno dobry pomysł.- stwierdziłam, idąc za mężczyzną w stronę drzwi- Do zobaczenia zgryźliwy sąsiedzie.- dodałam zadowolona, wychodząc z pomieszczenia z głową usytuowaną ku górze

-Damon jest dosyć specyficzny.- stwierdził Lee, kiedy tylko byliśmy już na świeżym powietrzu

-Szkoda, ze nie poznałeś Faye.- zaczęliśmy się głośno razem śmiać

-Czy myślisz o tym samym co ja ?- zapytał mnie chłopak

-Wyswatamy ich ?- zawtórowałam mu pytaniem

-Jeśli Damon mnie najpierw nie zabije to oczywiście.- zaśmiałam się, Lee był naprawdę bardzo zabawnym mężczyzną, a jego pomysły powodowały, ze miałam na buzi szeroki uśmiech, w wielu sytuacjach się z nim  zgadzałam, był jak najlepszy przyjaciel, który potrafi mnie zrozumieć

-Cudownie, to może powiem jej, żeby przyszła po mnie do Waszego apartamentu?- zaproponowałam mu

-Myślę, ze to dobry pomysł, ale najpierw zapraszam cię do mojej ulubionej kawiarni tam zjemy najlepsze ciasto marchewkowe jakie istnieje.- wyznał mi chłopak

-Kocham  ciasto marchewkowe.- powiedziałam ni z gruszki ni z pietruszki

Chłopak zaśmiał się po czym poprowadził mnie prosto do owej kawiarni. Pomieszczenie było bardzo jasne, urządzone w stylu lat 80 ubiegłego wieku, który bardzo mi się podobał.

-Ładnie tutaj.- stwierdziłam siadając przy stoliku

-Wiem, to kawiarnia mojego ojca, teraz moja.- powiedział mężczyzna, przynosząc nam po chwili po kawałku łakoci

-Dużo jeszcze skrywasz przede mną tajemnic ?- spytałam

-Wystarczająco by móc cię zaskoczyć.- odparł

-Zdradzisz mi rąbka tajemnicy dotyczącej Twojego ojca ?- spytałam pełna nadziei

-Och ty i te twoje oczy.- Lee pokręcił karcąco głową- Jak już ci mówiłem przeprowadziłem się tutaj niedawno, jednak owy lokal należał do mojej rodziny od bardzo, bardzo dawna i teraz należy do mnie, a jeśli chodzi o mojego ojca to zmarł kiedy miałem niespełna 7 lat, wychowywała mnie mama, która umarła natomiast kiedy miałem lat 15 i od tamtego wieku musiałem zmężnieć i stać się przedwcześnie mężczyzną, bo wszyscy tego ode mnie oczekiwali.- dodał, wzruszając ramionami

-Musiało ci być ciężko.- stwierdziłam, gładząc go po ramieniu

-Było.- mężczyzna wplótł swoje palce w moje, po czym spojrzał prosto w me oczy- A Ciebie co tutaj sprowadza, twoi rodzice tak po prostu przystali na Twą decyzję ?- spytał mnie po chwili

-Moi rodzice oddali mnie do adopcji zaraz po moim porodzie, przez wiele lat wychowywałam się w rodzinie zastępczej jednak mieli oni spore problemy z alkoholem i aż do osiągnięcia pełnoletniości musiałam pozostać w domu dziecka, a później okazało się, że moi biologiczni rodzice nie żyją i pozostawili mi ogromny spadek dzięki któremu mogłam zrealizować wszelkie marzenia- powiedziałam z bólem w sercu, to co z siebie wyrzuciłam przywołało różne wspomnienia, nie zawsze dobre i miłe

-Tak mi przykro ja nie wiedziałem.- powiedział smutnym głosem mężczyzna

-Wiem i za nic cię nie obwiniam, przez wiele lat nauczyłam się mówić, ze wszystko u mnie w porządku, a teraz po prostu żyję dalej nie bacząc na to co było kiedyś.- stwierdziłam, po policzku spłynęła mi łza- Zadzwonię do Faye,  to kolejny krok w naszym planie.- dodałam bardziej wesoło

-Faye !

-Czego chcesz natrętny chochliku?

-Jestem u Naszych sąsiadów, mają świetną wódkę, musisz wpaść.

-Wódkę powiadasz ? Zaraz będę.

-Świetnie, czekamy na Ciebie.

-Wiesz, że oni Nas zabiją jak zrozumieją co chcieliśmy zrobić ?- spytał mnie chłopak, kiedy odłożyłam telefon

-Zawsze możemy spać w Twojej kawiarni.- odparłam, na co zareagowaliśmy wspólnie śmiechem, czekając na rozwój wydarzeń w idealnym towarzystwie.

~~Faye~~

Każda część mojego pierdolonego ciała mnie bolała., a do tego jeszcze myślałam, że głowa mi wręcz pęknie.

Głośno jęknęłam szukając jedną ręką telefonu, który miał przyjemność mnie obudzić. Cóż za debil dzwonił do mnie o tak wcześniej godzinie.

-Faye! -usłyszałam po chwili, głos mojej pojebanej przyjaciółki.

-Czego chcesz natrętny chochliku? Spać mi nie dasz!- warknęłam, do słuchawki.

-Jestem u Naszych sąsiadów, mają świetną wódkę, musisz wpaść.-rzuciła z nutką rozbawienia głosie. Hm..coś tu nie gra, ale gdy tylko usłyszałam słowo "wódka" ożywiłam się energicznie wstając z łóżka, czego po chwili gorzko pożałowałam.

-Wódkę powiadasz ? Zaraz będę. - krzyknęłam. Po chwili jakoś doczłapałam się do łazienki i spojrzałam w lustro. wyglądałam okropnie, albo lepiej, skacowanie. To jest dobre określenie. -Oj Faye przegięłaś.-mruknęłam do siebie. Leniwie, weszłam pod prysznic. Ciepła woda, obmywała moje ciało już z dobre 10 minut, przez które, mój ból głowy, nagle znikł. To jest zaleta bycia czarownicą. Ludzki organizm, potrzebuje na to, co najmniej kilku godzin a mój zaledwie kilku chwil.

Rozmyślając, o zaletach bycia nadprzyrodzoną, szybko wysuszyłam włosy ,i pomalowałam oczy.

-Hm… co by się w tu ubrać.-rozmyślałam, głośno. W końcu postanowiłam na dość wyzywający strój, który wręcz uwielbiałam. Mam nadzieję, że nasz drugi sąsiad jest chociaż trochę przystojny. Ta… nadzieja matką głupich, jak to mówiła moja mamusia, przed śmiercią. Ach, nie wspominałam wam jeszcze o tym prawda? Otóż, moi rodzice, zginęli poprzez jakieś pieprzone zaklęcie .no cóż, nic na to nie poradzę i nie zamierzam. lubię swoje życie takie jakie jest, i w sumie wychowałam się sama.  No ale nie pora na pierdolenie o przeszłości, gdy przed sobą mamy podobno najlepszą wódką.

Dobrałam jeszcze tylko jakieś szpilki, i zjadłam na szybko pierwsze lepsze jabłko. Na szczęście moja mądra Alison, poszła na zakupy, albo lepiej, Scott. Ta..ten myślał o wszystkich i wszystkim, tylko nie o tym co ważne. Czytaj, erotyczne potrzeby Ali. Przepraszam, ale jak taki porządny człowiek, może być dobry w łóżku? To chyba nie możliwe..

No ale wracając, po szybkim posiłku, wyszłam z domu, głośno stukając moim butami. Co jak co, ale to akurat umiałam dobrze.

Nawet nie pukając wparowałam do mieszkania, moich sąsiadów, krzycząc.

-No i gdzie jest ta moja obiecana wódka?- to mówiąc, przekręciła głowę w jedną stronę ze zdziwienia. Dookoła panowała mroczna, cisza, która nie wróżyła niczego dobrego.

-Kto się kurwa drze?!-ryknął ktoś z dużego pokoju. Zdziwiona, ruszyłam w tamtym kierunku, podziwiając przy tym mieszkanie. No nie powiem, ktoś ma gust. Po drodze, zobaczyłam dwa puste kieliszki. Wzruszyłam, ramionami, i wzięłam je ze sobą w końcu podobno miała tu się odbyć dobra impreza, więc trzeba się już mniej więcej zaopatrzyć. uśmiechnęłam się sama do siebie, gratulując sobie podejścia do życie. Nie ma to jak moje uwielbienie.

PO chwili znalazłam się zajebiście urządzonym, salonie. Nikogo tu nie było.

-Alison, robisz sobie ze mnie jaja warknęłam, rozglądając się w około. W końcu mój wzrok spoczął na butelce whisky. Czyli kieliszki się jednak przydadzą. wzięłam jednego dużego łyka, na rozluźnienia. Hm..piłam już lepsze ale nie narzekam. Westchnęłam głośno, chodząc w tą i we w tą. Chyba mojej przyjaciółce pomyliły się adresy, bo tutaj aż gnije nudą. Ale od czego jest Faye? Pewnym siebie krokiem, podeszłam do wierzy, a po chwili z głośników wydobywała się głośna muzyka.

Zakręciłam się w Okół własnej osi, popijając coraz większe ilości, whisky. Nie mogłam się powstrzymać by tego nie robić. zaśmiałam się głośno, gdy nagle moją błogą chwilę tylko dla mnie, przerwał mi męski, znajomy mi już skądś  głos.

-Co to kurwa ma być .-usłyszałam, nad moich uchem. Automatycznie, odwróciłam głowę, i ujrzałam, zacnego nieznajomego sukinsyna, który niby to uratował mi tyłek .Miał na sobie tylko czarne bokserki. Hm… no nie źle nie źle, ale to nie zmienia faktu, że to dalej dupek.

-Oo. pani," ktoś mi uratował dupę ale i tak będę go wyzywał" do nas zawitała.-zakpił, patrząc na mnie, z mieszanymi uczuciami. I z wzajemnością. Co on tu kurwa robi?

-Szpiegowałeś mnie?- warknęłam myśląc tylko o zabiciu tego gnojka.

-Hm… no wiesz, nie schlebiaj sobie, ja tu po prostu mieszkam!- zaakcentował ostatnie słowo a  ja zakrztusiłam się własną śliną.- Oo. Hola, dziewczynko żebym cię drugi raz ratować nie musiał.-powiedział sarkastycznie ziewając po chwili. gdy juz sie uspokoiłam, spojrzałam na niego wyczekująco, lecz jak widać, ten nie zamierzał drążyć tematu.

-Mam schizy-mruknęłam do siebie, na co czarnowłosy po prostu się zaśmiał.

-no nie przeczę, właśnie pomyliłaś mieszkania, i nie wiem, jakim cudem się tu nawet dostałaś.-rzucił ironicznie.

-Alison !-krzyknęłam, ledwo co panując nad sobą. To on był tym drugim sąsiadem o którym tak dużo pieprzyła. Boże moja naiwność nie zna, granic.

-Zaraz, zaraz.-zreflektował się mój  "wybawiciel" .-Znasz Alison?

-To moja najlepsza przyjaciółka Sherlocku-syknęłam sarkastycznie, wyciągając szybko telefon, lecz ten tylko położył swoją dłoń na moim ramieniu. Spojrzałam na ten zaistniały incydent ze złośliwym uśmieszkiem na twarzy. Nie ukrywam, podobało mi się to.

-to ty jesteś Faye, prawda?- raczej stwierdził niż zapytał.

-Gratulacje za spostrzegawczość-mruknęłam.

-Damon Salvatore.- powiedział zafascynowany, całując mnie w dłoń. Kolejny raz przekręciłam oczami.

-Daruj sobie.-odrzekłam, niczym nie wzruszona. Chyba nie myślał, że teraz nagle coś się między nami zmieni. Nadal był dupkiem tylko teraz ten dupek miał imię.

-Hm..czyli tak gramy?- spytał unosząc jedną brew do góry.

-Ja nie gram.-sprzeciwiłam się od razu.-Po prostu nie ukrywam swojego zdania, na temat, nad przychylnych typów, z którymi swata mnie moja przyjaciółka.

-Założę się, że Lee tez miał coś z tym wspólnego- teraz to szanowny Salvatore warknął. Hm..przez chwilę patrzyłam na niego rozmyślając. Te warknięcie, nie było zbyt podobne, do ludzkiego, albo może świruje? Taaak, to na pewno to drugie. Potem nie mając nic innego do roboty mój wzrok padł na jego oczy które były błękitne jak morze.

-Słodko..-powiedziałam, bardziej do siebie.

-Co?- widać też był zamyślony, chociaż cały czas, patrzył na mnie.

-Nic-  dodałam wymijająco, przybierając znowu mój ironiczny ton głosu. tym razem nawet Damon nie był w stanie mnie powstrzymać i po chwili już wykręcałam numer do Alison.

Niestety jak na złość nie odbierała. Cóż za suka!

Jęknęłam głośno, biorąc jeszcze jednego łyka whisky, które z każdą chwilą coraz bardziej mi smakowało.

- E  nie chce nic mówić, ale to jest tak jakby MOJE mieszkanie i MOJE whisky-wtrącił Damon, wyrywając mi trunek z ręki.

-Palant.-rzuciłam, dzwoniąc jeszcze raz do Alison.- boże pojebało ich już kompletnie-  ryknęłam, w końcu opadając bezsilnie na kanapę.

-Nie martw się zemsta będzie słodka-odparł tylko Salvatore, po czym również, dosiadł się do mnie.

-U czyli jednak masz chociaż trochę mózgu.-zażartowałam złośliwie.

-twoja przyjaciółka musi mieć stalowe nerwy żeby z tobą wytrzymać nie prawdaż -odgryzł się.

-nie mówię tu już o Lee.-drążyłam.

-Nie jestem taki zły!- oburzył się. Oczywiście rozszyfrowałam go i wiedziałam że udawał. Widać śmieszyła go ta cała konwersacja. Mnie wręcz irytowała.-uwierz, mi, kotku, moja osobowość, to szczyt pomieszanych emocji. Co do ciebie, byłem wręcz, zbyt pomocny. A ty jak widać, kolejna dziewczynka która uważa się za nie wiadomo co, lecz wyczuwam w nas nić porozumienia, więc z chęcią pomogę ci się zemścić.

Zaśmiałam, się głośno i co najgorsze. Szczerze. Pierwszy raz od ponad kilku dni. O kurwa, jego obecność nie działała na mnie dobrze. można powiedzieć że wręcz niepokojąco.

-twoja szczerość mnie dobija.-powiedziałam szczerze. Damon tylko wzruszył ramionami, i uśmiechnął się przyjacielsko. Nie, Faye opanuj się…

-To co planujemy ? -spytał zmieniając  temat.

-Hm..już coś sie wymyśli..-powiedziałam, usatysfakcjonowana.

~~Damon~~

Spałem sobie spokojnie, gdy nagle ktoś krzyknął przez cały dom, kilka zdań które za chuja nie mogłem zrozumieć. Jak się później okazało, do mojego mieszkania, zawitała pani niewdzięcznica, z wczoraj. Na początku byłam zdziwiony..ba nawet wkurwiony, że zakłóciła moją chwile błogości, ale później zorientowałem się że to przecież ta drażliwa Faye. Na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że jest ładna. Może i nawet piękna.. Przyglądałem się jej przez dłuższą chwilę, szukając przynajmniej, jednej niedoskonałości, w jej wyglądzie, ale nawet tego nie znalazłem.

Gdy się w końcu opamiętałem, zacząłem z nią gadkę szmatkę, na którą większość dziewczyn, się nabierała. Lecz o dziwo ona nie należała do tej większości.  i tylko wymownie przekręciła oczami. Uśmiechnąłem się w duchu. Czyli nie była taką prostą dziewczyną, za którą ją na początku miałem, co mnie niezmiernie ucieszyło.

Po za tym konwersacja z nią wydawała się taka prosta, jak z nikim innym. Nawet Lee się przy tym umywał. No ale cóż. Zapewne, się z nią prześpię, a przyjaźń po seksie chyba nie istnieje. Pożyjemy zobaczymy.

-Czyli mamy już w pełni gotowy plan?- spytała Faye, ze złośliwym uśmieszkiem, na twarzy.

-tak mi się zdaje.-odarłem, oddając uśmiech i popijając mój trunek. Niestety był już na wyczerpaniu, ponieważ mój niespodziewany gość, wypił połowę  jednym duszkiem.

- Dobrze, wiedzieć że moje cenne znalezisko, które było już dość stare ktoś kogo nawet dobrze nie znam (ale poznam) stwierdził że próbował już lepsze. Naprawdę prawdomówność tej dziewczyny mnie dobijała.

-Nie jesteś taki zły-stwierdziła, lecz szybko dodała.-Ale mimo to dalej jesteś dupkiem.

-Mam to odebrać jako komplement?- rzuciłem unosząc jedną brew ku górze.

-Jak chcesz.-wzruszyła ramionami. Czy mi się wydaję, czy przez chwile  wydawała się być speszona? Hm..nie to raczej nie możliwe.

Wracając..Faye nawet nie czekając na moją odpowiedź, ruszyła w kierunku drzwi wejściowych. Byłem zdziwiony to fakt. I nie byłbym sobą, gdybym po prostu dał jej teraz tak wyjść. W wampirzy tempie znalazłem się tuż koło niej, tym samym sprawiając, że dzieliło nas tylko kilka centymetrów. dziewczyna jednak nie reagowała na mnie zbyt specjalnie. Jej serce dalej biło w normalnym tempie a oczy, cały czas obserwowały moje poczynania. widzę, że nie będzie tak łatwo jak myślałem..

-Nie mów, że już idziesz-szepnąłem, chytrze. Faye tylko odepchnęła mnie jednym wskazującym palcem.

-Owszem mówię.-wytknęła mi, nie siląc się na więcej.

-Nie chcesz poznać swojego sąsiada lepiej?- przekonywałem, ją, używając mojego  uroku osobistego. Ta..coś słabo ostatnio z moją skromnością.

-Hm… jakby to ująć.. NIE-dodała dobitnie, lecz mnie nie to nie zniechęciło. Przez ponad 100 lat., zawsze dostawałem tego co chciałem, więc ta dziewczyna nie będzie wyjątkiem.

-A jak powiem, że postawię ci drinka?- spytałem z miną zbitego psa.

-osiem-powiedziała.

-trzy.

-sześć.

-pięć.-negocjowałem.

-butelkę Russo Balitque- powiedziała twardo.

-Że co?!-krzyknąłem oburzony.-Dziewczyno, ona kosztuje fortunę!

-Wiem.-odparła niczym nie wzruszona.

-Widzę, że się znasz w tych sprawach. -burknąłem zrezygnowany.

-Wiem jak naciągać takich facetów jak ty, proste.-wzruszyła ramionami. Kolejny raz zaśmiałem się szczerze. Nie dobrze Salvatore, znowu się na to nabierasz.

-Dobra wygrałaś!- uniosłem ręce w geście obrony .Faye uśmiechnęła się z satysfakcją wypisaną na twarzy.

-Miło robi się z tobą interesy.-mruknęła, idąc powoli w stronę wyjścia.-Ale umowa jest tylko aktualna do jutra wieczorem.-pogroziła, o dziwo na poważnie.

-Będę się tego trzymał.-powiedziałem rozbawiony, kłaniając się.

-Zachowaj te maniery dla siebie Salvatore-widać nudziło ją to wszystko albo tylko udawała. Chciałem wierzyć ,że to drugie, ponieważ, jeszcze żadna dziewczyna przy mnie nie wydawała się taka obojętna. Nawet Elena, a może zwłaszcza? Posłałem jej pytające spojrzenie, na co, ta piękność zachichotała.-A tak po za tym dalej jesteś w samych bokserkach.-dodała, i bez pożegnania opuściła moje mieszkanie.

Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, z tego co dziewczyna powiedziała. Cholera! przez to wszystko zapomniałem się nawet ogarnąć. Ale właściwie, Faye powinna, być jeszcze bardziej poruszona, lecz ona nawet nie zareagowała. Czyżbym tracił swoje zalety? Nie..nie sądzę…

Westchnąłem głośno, uśmiechając się głupkowato do siebie. Polubiłem tą małą, cholernie ładną sąsiadkę. No ale cóż. Nie nabiorę się na te całe związki drugi raz, więc postaram się ja wkurwiać, tak bardzo ,jak tylko to możliwe.

Mimo to, opamiętałem się, i po chwili ciepła woda, obmywała moje ciało. Tego mi właśnie było trzeba. Odprężenia, która jak zwykle nie trwało za długo. tym razem tylko i wyłącznie z mojej winy. Nie wiem, czemu ale miałem potrzebę udać się w moje ulubione miejsce.

Teraz jednak, już o niczym nie zapominając ubrałem się kompletnie. w czarne spodnie Laurena, czarną koszulę jak i czarne buty. Ta..nie za bardzo gustuje w kolorowych ubraniach.

Nie zwlekając, szybko wymknąłem się z mojego tymczasowego domu, po czym, już w wampirzym tempie, tak by nikt mnie nie zauważył, przemknąłem, na sam szczyt wieżowca. Dla rozrywki przeskoczyłem, na sąsiadujący budynek, z którego widok zawierał dech w piersi. Przynajmniej mi.

Usadowiłem się wygodnie na krawędzi, patrząc się prosto w słońce. nie ma co, musiałem to przyznać Portland było zajebiste. Najlepsze dziewczyny, widoki również pierwsza klasa, a do tego jak się ma swojego najlepszego przyjaciela u boku to już istny raj.

Nie mówiłem wam jeszcze jak poznałem tą zacną hybrydę.

~~retrospekcja dwa lata temu~~

Właśnie szedłem, przez mroczne, Mystic Falls, uśmiechając promiennie, chociaż pogoda była wręcz fatalna. Przepraszam bardzo ale każdy głupi robił by na moim miejscu to samo. Otóż, właśnie, pocałowałem dziewczynę moich marzeń a  ta nawet mnie nie odepchnęła. Hm..czy można to uznać za sukces? Tak..w moim przypadku jak najbardziej. Gdy starasz się o dziewczynę już przez półtorej roku, radujesz się nawet najgłupszą drobnostką.

Pierdolona miłość -pomyślałem, i zaśmiałem się głośno. Czemu to cholerstwo przytrafiło mi się drugi raz, i tym razem tak, niesamowicie mocno .Jakim kurwa prawe,? i Najgorsze jest to ,że mam marne szansę, by zdobyć Elenę. Wiedziałem to. Dla niej i tak będzie się liczył tylko i wyłącznie Stefan.

Lecz mimo to ,ja cały czas robiłem sobie żmudną nadzieję. Kto wie, może któregoś dnia się opłaci.

Tak właśnie rozmyślając wszedłem do Mystic Grill zamawiając czystą wódkę. barman nie źle się zdziwił, ponieważ zazwyczaj, to whisky lądowało w moich kieliszku.

-Mamy co świętować ?-spytał się mężczyzna stawiając przede mną cała butelkę.

-Tak.-powiedziałem, uśmiechając się ironicznie.

-Szczęściarz.-usłyszałem jakiś głos koło siebie. Uniosłem jedną brew ku górze, i odwróciłem głowę. Po mojej lewej stronie, siedział, brunet, który jak widać, miał wszystkiego dość.

-Nie wnioskuj za szybko.-odparłem

-Przepraszam nie myślę trzeźwo!- powiedział na swoją obronę.-Ale kurwa, wydajesz się być szczęśliwy, a ja nie lubię takich ludzi.-bełkotał. Rozśmieszył mnie, swoim zachowaniem.

-Stary, dziewczyna którą kocham już od ponad roku jest z moim bratem, i ty mi mówisz o szczęściu?!-powiedziałem, na co ten, zakrztusił się swoim trunkiem.

-Dobra, masz przejebane-stwierdził.

-A ty? -ponowiłem rozmowę, kilka minut później.

-Klaus..-powiedział tylko.

-O kurwa.-stwierdziłem. -nie musisz już nic, mówić, znam go aż za dobrze.-mruknąłem, patrząc na faceta obok mnie.-A tak w ogóle Damon Salvatore.- dodałem.

-Lee Labeque .-przedstawił się.

-Co ty na to Lee ,żebyśmy się razem napili? -spytałem.

-Za nowe znajomości! -krzyknął.

-Otóż to! -burknąłem pijąc jednym duszkiem zawartość szklanki.

<koniec retrospekcji>

Na samo wspomnienie, zaśmiałem się. Ta..nasza przyjaźń nie była normalna. Hybryda i Wampir. Nie ma co, nie próżnowaliśmy. Takie życie. Chociaż nasze dalsze przygody nie mogły się równać z niczyimi.

Nagle usłyszałem pierwsze nuty piosenki "starlight". Zdziwiony wytężyłem słuch. Gdzieś ,niedaleko, ktoś się nie źle bawił.

Już wiedziałem skąd dochodzą nuty tej zajebistej piosenki, lecz za wszelką cenę starałem się nie patrzeć w tamtym kierunku. Niestety nie miałem takiej silnej woli, i nawet nie wiedząc kiedy to się stało,  gapiłem się w stronę mieszkania, mojej "milutkiej" sąsiadki. Na jej nieszczęście okno, do jej pokoju było szeroko otwarte, więc bez problemu można było ją obserwować. A przyznam szczerze było co. Otóż. Faye, właśnie zdejmowała swoją górną garderobę przed jakimś chłoptasiem, bardzo seksownie poruszając przy tym, swoim ciałem. no no, nasza złośnica nie źle się rusza.

Aż cicho gwizdnąłem, również na chwilę wczuwając się w muzykę, czego po chwili gorzko pożałowałem.

Dziewczyna jakby wyczuwając mój wzrok na jej ciele, odwróciła machinalnie głowę, patrząc się centralnie na mnie. O cholera. Jakim kurwa cudem ona mnie zauważyła?!

Mierzyliśmy się przez chwilę wzrokiem. Nie wiedziałem jak mam zareagować, ponieważ dziewczyna cały czas seksownie tańczyła. Gdy już miałem wstać i odejść, "sąsiadeczka" pomachała mi złowieszczo, nie przerywając swojej poprzedniej czynności, jaką było całowanie tego pierdolonego chłopczyka. Zaczął im już powoli działać na nerwy.

Nie wiele myśląc odmachałem, uśmiechając się ironicznie, unosząc szklankę whisky do góry. Nie wspomniałem, że wziąłem ja ze sobą? to teraz mówię.

Faye przekręciła wymownie, oczami, po czym szybkim zgrabnym ruchem, zamknęła okno i zasłoniła je czarną płachtą. Cholera, a tak dobrze się bawiłem.

Zrezygnowany, popatrzyłem się ponownie na niebo, rozmyślając, o moich nowych dwóch sąsiadkach, z których jedna, wydawała  mi się być niesamowicie, pojebana, jak i inna.

-Salvatore odpuść!- nakazałem sobie samemu, gdy już rozbierałem w myślach Faye. Tak to właśnie jest ze mną, jak nie idę na polowania przez 3 dni. A właśnie!

Skoro o tym mowa… Idę zaszaleć z jakąś dziewczyną, po czym wrócę. Jak zawsze z resztą.

______________________________________________________

OKEJ NO TO JUŻ MAMY DRUGI ROZDZIAŁ ZA SOBĄ. TU LARA ! : )) SKYLER PEWNIE JESZCZE ŚPI, ALBO COŚ EHH. JAK ODBIERACIE POSZCZEGÓLNE POSTACIE? POCIESZAJĄC MOGĘ ZDRADZIĆ RĄBKA TAJEMNICY, DOTYCZĄCEJ TEGO, ŻE ALISON SIĘ ZMIENI, A FAYE BĘDZIE JESZCZE BARDZIEJ CHAMSKA, HMM ALE TO W TEJ POSTACI KOCHAMY. NASTĘPNY ROZDZIAŁ BĘDZIE W SOBOTĘ, TAK DLA PRZYPOMNIENIA : )

MIŁEGO CZYTANIA .